اهمیت بازیافت زباله های مواد غذایی

حذف زباله‌های بسته‌بندی غذایی نیازمند اقدام هماهنگ در تمام زنجیره ارزش است.

هر سال، جهان ۲ میلیارد تن زباله تولید می‌کند و تا سال ۲۰۵۰، پیش‌بینی می‌شود که زباله‌های جهانی ۷۰ درصد افزایش یابند. موادی که برای بسته‌بندی غذا استفاده می‌شوند، مانند پلاستیک و کارتن، به‌طور تاثیرگذاری از مواد غذایی ما در برابر فساد محافظت می‌کنند. اما این مواد همچنین سهم بزرگی از زباله‌های بسته‌بندی سالانه جهانی را تشکیل می‌دهند.

امروزه، بسته‌های غذایی ساخته‌شده از کارتن می‌توانند در بسیاری از نقاط جهان به‌طور مؤثر جمع‌آوری و بازیافت شوند، مشروط بر اینکه زیرساخت‌های مناسب مدیریت زباله و بازیافت وجود داشته باشد. برای ما در تتراپاک، آن را وظیفه اساسی خود می‌دانیم که از جمع‌آوری، جداسازی و بازیافت جهانی و منطقه‌ای بسته‌بندی‌ها حمایت کنیم.

با فعال‌سازی هر لینک در زنجیره ارزش و همکاری با تولیدکنندگان مواد غذایی، شهرداری‌ها، بازیافت‌کنندگان و سایر ذینفعان مرتبط، می‌توانیم مزایای بسته‌بندی غذایی پایدارتر در جهان را آزاد کنیم که به تأمین دسترسی به غذاهای ایمن، مغذی و خوشمزه برای جمعیت در حال رشد کمک می‌کند و در عین حال به مرزهای سیاره‌ای(طبیعت) احترام می‌گذارد.

 

چرا باید زیرساخت‌های بازیافت امروز را بازنگری کنیم؟

ما نشانه‌های واضحی از تمرکز و تعهد فزاینده برای افزایش مقیاس بازیافت بسته‌بندی‌های غذایی را در چندین جبهه مشاهده می‌کنیم. در سطح قانونی، اتحادیه اروپا متعهد شده است که تا تاریخ ۳۱ دسامبر ۲۰۲۵، ۶۵ درصد از تمام زباله‌های بسته‌بندی بازیافت شود و پلتفرم‌های همکاری صنعتی مختلفی برای جمع‌آوری و بازیافت ایجاد شده‌اند.

اما وقتی صحبت از جمع‌آوری و بازیافت می‌شود، شرایط می‌تواند در مناطق جغرافیایی مختلف بسیار متفاوت باشد. برخی از موانع بازیافت شامل کمبود سیاست‌ها و زیرساخت‌های مدیریت زباله، کمبود  ظرفیت‌های تأسیسات بازیافت برای پردازش مواد و همچنین محدودیت‌های فناوری‌های بازیافت فعلی برای مدیریت برخی مواد است.

برای مواجهه با چالش‌های امروز بازیافت، نیاز به یک رویکرد سیستماتیک داریم که تمام مراحل زنجیره تأمین را در نظر بگیرد. این یعنی:

 

بهبود آگاهی و آموزش مصرف‌کنندگان

بسیاری از مصرف‌کنندگان می‌خواهند درباره بازیافت صحبت کنند و آگاهی مصرف‌کننده در دهه گذشته به‌طور قابل توجهی افزایش یافته است. با این حال، سؤال این است که چگونه می‌توان بهترین روش‌ها را برای جمع‌آوری و جداسازی بسته‌های کارتن پیاده‌سازی کرد. امروزه شاهد هستیم که بخش‌های بزرگی از بسته‌بندی‌ها به دلیل کمبود آموزش و زیرساخت‌های جمع‌آوری، جداسازی و بازیافت ناکارآمد یا غیرموجود به محل‌های دفن زباله ختم می‌شوند.

امروز بسته‌های کارتن تترپاک در نقاط مختلف جهان جمع‌آوری و بازیافت می‌شوند، جایی که زیرساخت‌های مدیریت زباله و بازیافت وجود دارد. اما متأسفانه فراهم کردن مواد بسته‌بندی قابل بازیافت کافی نیست. ما نیاز داریم تا زیرساخت‌های مناسب جمع‌آوری و جداسازی را فکرمیکنیم، مشارکت مصرف‌کنندگان را افزایش دهیم و آموزش‌هایی ارائه دهیم تا نرخ‌های بازیافت را افزایش دهیم.

 

پیشبرد قابلیت‌های بازیافت

بسیاری از قابلیت‌های بازیافت امروزی به اندازه کافی بزرگ نیستند و تفکیک مناسب زباله در منبع را ندارند، تا از مواد به بهترین نحو استفاده شود. زیرساخت‌های جمع‌آوری، تفکیک و بازیافت زباله غالباً وجود دارد، اما به دلیل سیستم‌های مدیریت زباله نامناسب نمی‌توان از آن‌ها بهره‌برداری کرد. به عنوان مثال، برای محافظت از غذا در برابر رطوبت، اکسیژن و نور، ما در بسته‌های کارتن خود از لایه‌های نازک پلیمرها و آلومینیوم استفاده می‌کنیم. برای بازیابی این مواد و دادن زندگی جدید به آن‌ها، عملیات بازیافت نیاز به تجهیزات مناسب برای جداسازی اجزای مختلف و تبدیل آن‌ها به محصولات باکیفیت دارد.

به همین دلیل ما به طور مداوم به دنبال فرصت‌هایی هستیم تا نحوه بازیافت کارتن‌ها را بهبود بخشیم. تا کنون، تعداد عملیات بازیافتی که با آن‌ها همکاری می‌کنیم از ۴۰ مورد در سال ۲۰۱۰ به ۱۷۰ مورد در حال حاضر افزایش یافته است.

 

افزایش دسترسی به مواد تجدیدپذیر و بازیافتی

برای بسیاری از تولیدکنندگان مواد غذایی، استفاده از مواد اولیه هنوز گزینه‌ای ارزان‌تر و قابل‌اعتمادتر نسبت به تغییر به مواد تجدیدپذیر یا بازیافتی است. اگرچه پلیمرهای تجدیدپذیر به طور فزاینده‌ای در مقیاس صنعتی تولید می‌شوند، اما تقاضا از عرضه پیشی گرفته است.

وضعیت مشابهی برای پلیمرهای بازیافتی وجود دارد که در بسیاری از بسته‌های تتراپاک استفاده می‌شوند. به همین دلیل، اوایل امسال ما پلیمرهای بازیافتی معتبر خود را راه‌اندازی کردیم تا استفاده بهتری از مواد بازیافتی داشته باشیم و وابستگی به مواد اولیه فسیلی را کاهش دهیم. نوآوری‌هایی مانند این کمک می‌کند تا آزمایش کنیم و تأیید کنیم که آیا حجم‌های افزایشی مورد انتظار پلیمرهای بازیافتی به شکل‌گیری زنجیره‌های تأمین قوی کمک می‌کند و ارزش افزوده‌ای برای مشتریان ما فراهم می‌آورد.

 

طراحی برای بازیافت از ابتدا تا انتها

تا کنون، حذف کامل بسته‌بندی در حالی که هنوز از غذاها محافظت می‌شود، گزینه‌ای نیست. بازیافت نقش حیاتی در رسیدگی به مسائل زیست‌محیطی، به‌ویژه با زباله‌های بسته‌بندی ایفا می‌کند، اما خود به تنهایی یک راه‌حل نیست. این نیازمند تلاش‌های بالادستی در مورد نحوه طراحی بسته‌بندی و موادی است که استفاده می‌شود.

در تترا پاک ، به عنوان مثال، بیش از ۷۰ درصد از بسته‌بندی‌های ما به طور متوسط از مواد تجدیدپذیر یا قابل بازیافت ساخته شده‌اند، اما ما همچنین می‌خواهیم به درصد دیگر یعنی پلیمرهایی که درصد کمی از مواد بسته‌بندی ما را تشکیل می‌دهند بپردازیم.

برای این کار، نیاز داریم تا راه‌حل‌هایی پیدا کنیم که تمام زنجیره ارزش را پوشش دهد – از نحوه تفکیک و جمع‌آوری بسته‌بندی غذایی گرفته تا نحوه پردازش آن و بازگرداندن آن به محصولات جدید و باکیفیت در کارخانه بازیافت.

 

قدرت اقدام جمعی

بازیافت بسته‌بندی غذایی مسئله‌ای پیچیده و چندبعدی است که نمی‌توان آن را تنها توسط یک نهاد حل کرد. مهم‌ترین عامل برای افزایش نرخ‌های بازیافت، همکاری است که به طور همزمان به تمام این موضوعات می‌پردازد. یک دستور کار روشن که بر اساس اقدام جمعی بنا شده باشد می‌تواند ما را یک قدم نزدیک‌تر به تحقق آرزوی نهایی‌مان یعنی جهانی کند که در آن همه بسته‌ها جمع‌آوری، بازیافت شده و هرگز تبدیل به زباله نشوند نزدیک میکند.

با همکاری نزدیک با تأمین‌کنندگان، مشتریان، ارائه‌دهندگان فناوری، بازیافت‌کنندگان و ذینفعان کلیدی صنعت، ما درس‌های ارزشمندی درباره تقویت زیرساخت‌های جمع‌آوری، تفکیک و بازیافت آموخته‌ایم. و ما در اینجا متوقف نخواهیم شد.