سرمایه گذاری در راه اندازی واحد بازیافت تتراپک

 

 

در سال‌های اخیر با رشد مصرف محصولات بسته‌بندی‌شده، ضایعات تتراپک (مانند بسته‌های شیر، آبمیوه و سایر نوشیدنی‌ها) به یکی از معضلات زیست‌محیطی تبدیل شده‌اند. تتراپک از سه ماده اصلی تشکیل شده است: الیاف کاغذی (حدود ۷۵٪)، پلی‌اتیلن (حدود ۲۰٪) و آلومینیوم (حدود ۵٪). این ترکیب چندلایه فرآیند بازیافت آن را پیچیده‌تر از کاغذ یا پلاستیک ساده کرده، اما در عین حال ارزش افزوده بالایی برای سرمایه‌گذاری در پی دارد.

 

فرصت سرمایه‌گذاری

 

ایجاد یک مرکز تخصصی بازیافت تتراپک نه‌تنها به کاهش آلودگی محیط‌زیست کمک می‌کند، بلکه می‌تواند منبعی پایدار از درآمد از طریق فروش الیاف سلولزی بازیافتی، گرانول پلی‌اتیلن و آلومینیوم خردشده ایجاد کند. کشورهای پیشرفته سال‌هاست این مدل را اجرا کرده‌اند، اما در ایران ظرفیت‌های بکر و بلااستفاده فراوانی در این حوزه وجود دارد.

 

ویژگی‌های فنی پروژه

 

یک خط بازیافت تتراپک با ظرفیت ۲۵ تا ۴۰ تن در روز می‌تواند شامل مراحل زیر باشد:

 

1. پیش‌تفکیک و آماده‌سازی مواد اولیه

 

 

2. آبکشی و جداسازی فیبرهای سلولزی با دستگاه هیدروپالپر

 

 

3. خشک‌کردن و بسته‌بندی خمیر کاغذ برای صنایع کارتن‌سازی

 

 

4. تفکیک پلی‌اتیلن و آلومینیوم از باقیمانده خمیر با استفاده از سانتریفیوژ یا روش‌های حرارتی

 

 

5. بازیافت پلی‌اتیلن به گرانول و آلومینیوم به پودر یا شمش

 

 

 

بازار مصرف و مزیت رقابتی

 

الیاف سلولزی بازیافتی تتراپک کیفیتی بالا دارند و برای تولید کارتن، دستمال کاغذی یا مقوای پشت طوسی مناسب‌اند.

 

گرانول پلی‌اتیلن در تولید لوله، ظروف پلاستیکی و فیلم کاربرد دارد.

 

آلومینیوم بازیافتی در تولید قطعات صنعتی یا شمش آلومینیوم استفاده می‌شود.

 

 

در حال حاضر در ایران، تعداد محدودی مرکز بازیافت تخصصی تتراپک فعال هستند و تقاضا بسیار بیشتر از عرضه است. همچنین، جمع‌آوری و جداسازی تتراپک می‌تواند با ایجاد قرارداد با سوپرمارکت‌ها، شهرداری‌ها و زباله‌گردها به‌صورت منظم انجام شود.

 

مزایای سرمایه‌گذاری

 

بازگشت سرمایه طی ۲ تا ۳ سال

 

تقاضای ثابت بازار داخلی و امکان صادرات

 

هم‌راستایی با اهداف محیط‌زیستی و CSR شرکت‌ها

 

امکان استفاده از تسهیلات بانکی و حمایت‌های زیست‌محیطی

 

 

نتیجه‌گیری

 

راه‌اندازی یک مرکز بازیافت تتراپک با تجهیزات روز و ظرفیت صنعتی، فرصتی کم‌رقیب و سودآور در صنعت بازیافت ایران است. این پروژه با بهره‌گیری از فناوری‌های مناسب و مدیریت حرفه‌ای می‌تواند به مدلی موفق و قابل توسعه در کشور تبدیل شود.